In een vorige blog vertelde ik hoe de toestemming of het verzoek om dingen te verzwijgen er juist toe kan leiden dat een cliënt dingen wil delen. Maar dat pakt niet altijd zo uit. Soms blijft de cliënt bij de wens om belangrijke aspecten van het probleem voor zichzelf te houden.
Het is goed om te weten dat coaching of therapie dan nog steeds mogelijk is. Sterker nog, soms werkt het zelfs beter, omdat je als therapeut dan niet verstrikt raakt in de verhalen van de cliënt. Je komt dan ook minder in de verleiding om er je eigen betekenis aan te geven.
Ericksoniaanse hypnotherapie is een benadering die volledig inhoudsvrij kan zijn. De cliënt deelt niets over de inhoud van zijn probleem, alleen maar over de vorm ervan. De vorm kan slaan op:
- Emoties: gevoelens van angst, schaamte, schuld, verdriet of boosheid
- Submodaliteiten: de aspecten van beelden, geluiden en fysieke sensaties
- Posities: de denkbeeldige locatie van mensen, tijd en concepten
Uitgangspunt hierbij is dat het niet de inhoud is, maar de vorm, die iets tot een probleem maakt.
Marga (niet haar echte naam) is een kranige vrouw van vijfenzeventig. Ze heeft haar leven lang hard gewerkt en redt het sinds het overlijden van haar man prima alleen. Sinds enkele maanden is ze echter angstig in het verkeer. Als ik navraag of er iets is voorgevallen, kijkt ze mij ongemakkelijk aan en zegt: “Ja, maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben”. Ik stel haar gerust door te zeggen dat ze het niet hoeft te vertellen. Vervolgens suggereer ik dat ze waarschijnlijk een beeld heeft van de gebeurtenis en dat ze dat beeld in gedachten kan zien. Ze knikt en kijkt onwillekeurig naar linksboven. Ik vraag haar hoe ver weg het beeld staat, hoe groot het is en hoe scherp. Haar antwoord: “dichtbij, groot en scherp.” Terwijl ze staart naar het innerlijk beeld, gaan haar ogen langzaam dicht en raakt ze in een lichte trance. Ik suggereer dat er íets zal gebeuren met de afstand, de grootte of de scherpte van het beeld. Na enkele minuten haalt ze diep adem en ontspant zich helemaal. Nadat ze terug is uit trance en haar ogen weer open zijn, vertelt ze dat het beeld steeds verder weg raakte en vervaagde. Haar angst is weggeëbd en ze durft weer de straat op.
Meer over inhoudsvrije therapie, met name hoe je werkt met een cliënt die ook niets over de vorm van het probleem vertelt, lees je in mijn volgende blog.
