Mensen denken heel verschillend over de tijdsperiode waar je het beste aandacht op kunt richten: het heden, het verleden of de toekomst. Wil je genieten van het moment of je juist richten op een toekomstig doel? Moet je het verleden loslaten of het juist in gedachten houden om ervan te leren?
Ook binnen mijn vakgebied, therapie en coaching, wordt heel verschillend gedacht over het belang van heden, verleden en toekomst. Benaderingen als CGT, Gestalttherapie en ACT leggen de focus op bewustwording en verandering in het hier-en-nu. Bij regressietherapie en reïncarnatietherapie, maar ook bij EMDR gaat het vooral om het opsporen en verwerken van ervaringen in het verleden. Bij Oplossingsgerichte therapie en Oplossingsgericht coachen ligt de nadruk op het visualiseren van en het inleven in een toekomstige, opgeloste toestand.
Bij de Ericksoniaanse hypnotherapie ligt de focus qua tijdsperiode niet bij voorbaat vast. Deze wordt telkens afgestemd op het probleem, de behoefte en denkstijl van de cliënt. Sterker nog: de tijdsfocus van de cliënt wordt benut (geütiliseerd) om de cliënt in trance te brengen en om therapeutische stappen te zetten.
Kees (niet zijn echte naam), een vrolijke veertiger komt bij mij in therapie voor rijangst. Hij durft alleen te rijden op provinciale wegen waar het niet te druk is. Dit belemmert hem enorm in zijn bewegingsvrijheid. Hij schaamt zich ook een beetje dat hij bij gezinsuitstapjes altijd zijn vrouw moet laten rijden. De angst is begonnen met een paniekaanval op de snelweg in een periode waarin hij veel stress had.
Kees zijn angst wordt echter niet veroorzaakt door de herinnering aan de paniekaanval, maar door doemdenkbeelden over wat er kan gebeuren als hij weer de snelweg opgaat. Zijn focus ligt bij de toekomst.
Ik breng hem in hypnose en benut zijn tijdsfocus door hem zijn doemdenkenbeelden te laten visualiseren en uitvergroten. Zijn angst wordt, zoals verwacht, erger met het uitvergroten van de beelden. Ik suggereer dan dat er vanzelf ‘iets’ zal gebeuren met de beelden en gevoelens. Zijn onbewuste geest pikt deze suggestie op en maakt de beelden slapstickachtig. Hij begint spontaan te lachen en voelt hoe de angst langzaam wegtrekt. Na twee van dit soort sessies durft Kees de snelweg weer op.
Dit is de eerste blog in de serie: waar ligt de sleutel? In mijn volgende blog gaat het om vraag of de sleutel ligt in het lichaam of in de geest.
