Sommige coaches en therapeuten zien ertegen op om een collega als cliënt aan te nemen. Hierbij kunnen gedachten opkomen als:
- Wie ben ik om jou te helpen?
- Je gaat vast analyseren en beoordelen wat ik doe.
- Als het geen succes wordt, sla ik een flater binnen de beroepsgroep.
- Wat heb ik jou te bieden wat je zelf niet in huis hebt?
Eerlijk gezegd liep ik hier in mijn beginjaren zelf ook tegenaan. Ik kan me de spanning nog herinneren toen zich voor het eerst een klinisch psycholoog aanmeldde voor hypnotherapie. Gelukkig kon ik over mijn innerlijke drempel heen stappen en merkte dat mijn rol niet veel anders was dan bij ‘normale’ cliënten. Sinds die tijd heb ik met veel plezier therapeuten en coaches vanuit allerlei disciplines begeleid. Het voelt als een eer wanneer collega’s mij hun vertrouwen schenken en zich kwetsbaar op durven opstellen. Omdat ze vaak ook iets over zijn eigen aanpak delen, heeft het me in de loop der jaren veel inzicht gegeven in het brede spectrum aan therapeutische benaderingen.
De drempel om een collega als cliënt aan te nemen is begrijpelijk. De kans dat hij of zij jouw stijl vergelijkt met die van zichzelf of die van andere collega’s is natuurlijk groot. Toch zit het idee dat dit een probleem is uiteindelijk je eigen hoofd. Het is een beperkende overtuiging en het is zeer de moeite waard die te overwinnen.
Bovengenoemd verschijnsel kan ook optreden bij het cliënten die geen collega zijn, maar waar je op een andere manier tegen opkijkt. Bijvoorbeeld omdat ze welbespraakt, aantrekkelijk, succesvol, rijk of bekend zijn. Misschien denk je onbewust dat zij op jou neerkijken of een hele hoge verwachting van de therapie hebben. In werkelijkheid heeft zo’n ‘hoogstaande’ cliënt ook gewoon een probleem en hoopt dat jij hem of haar kunt helpen. Het idee dat een cliënt voor jou ‘te hoog gegrepen’ zou zijn is weer een beperkende overtuiging van jezelf.
Zelf heb ik in de loop der jaren mogen werken met mensen van allerlei pluimage: dansers, vrachtwagenchauffeurs, fotomodellen, IT’ers, docenten, managers, verpleegkundigen, artsen, ondernemers, verkopers, studenten en natuurlijk therapeuten en coaches. Sommigen zaten op de top van hun carrière, andere volledig aan de grond. Sommigen hadden een rijk sociaal leven, anderen stonden alleen in de wereld. Soms betrap ik mezelf erop dat ik in eerste instantie opkijk tegen of juist neerkijk op een cliënt. Vrijwel altijd verdwijnt deze reactie zodra ik de persoon leer kennen met zijn of haar hulpvraag, achtergrond, angsten, overtuigingen en behoeften. Mijn eigen belemmerende overtuigingen over het wel of niet kunnen helpen van bepaalde cliënten heb ik aardig overwonnen. Daarom kan ik de vraag “Kan ik bij jou in therapie/coaching komen?” meestal van harte met JA beantwoorden.
