Afgelopen zaterdag was ik bij Spoffin, het jaarlijkse street arts festival in Amersfoort. Het was een druilerige dag, maar gelukkig zagen we tussen de buien door nog twee fantastische optredens. Eentje ervan heette Tienimi che ti tengo, wat zoiets betekent als “Hou me vast, want ik hou jou vast”. De twee artiesten excelleerden in een ontroerende mengeling van dans, acrobatiek en toneel. Ze deden iets wat ik nog nooit gezien had: jongleren met de voeten.
En ja, vakidioot als ik ben, moest ik toch weer even aan mijn werk denken. Ook daar moet ik soms iets nieuws bedenken, iets wat uitdagend of verassend is voor de cliënt en zijn of haar gewoontepatroon doorbreekt. Soms is dat iets wat buiten de reguliere therapeutische interventies valt. Een voorbeeld van een ongebruikelijke interventie is het voorschrijven van het probleem.
Deze techniek gebruikte ik bij Harm (niet zijn echte naam), een vrolijke levensgenieter die wilde stoppen met roken. Wat hem tegenhield was de angst om chagrijnig te worden tegen zijn vrouw, iets wat hij bij eerdere stoppogingen had ervaren. Ik gaf hem de volgende opdracht: ga voorlopig door met roken en spreek met je vrouw af om elke middag tussen vijf en half zes uiterst chagrijnig tegen haar te doen. Schoorvoetend en ietwat verward ging hij hiermee akkoord. Na twee weken bracht hij verslag uit. De poging om dagelijks een half uur chagrijnig te doen tegen zijn vrouw was volledig ‘mislukt’ en was telkens in grote hilariteit geëindigd. Zijn angst om chagrijnig te worden was verdwenen en hij stopte onmiddellijk met roken. En passant vertelde hij hoe de relatie met zijn vrouw een nieuwe impuls had gekregen.
Een ongebruikelijke interventie met een mooi resultaat!
