Afgelopen zaterdag stortte ik mij met veel plezier op het cryptogram in het AD. Het oplossen van cryptogrammen is een oude hobby uit mijn studententijd die ik dit jaar weer heb opgepakt. In mijn studentenhuis, begin jaren 80, hadden we de Volkskrant en bogen we ons elke zaterdag gezamenlijk over het cryptogram. We daagden elkaar uit om te denken in termen van anagrammen, dubbelzinnigheden, metaforen en andere verborgen aanwijzingen. Op zondagavond moest het cryptogram klaar zijn, anders konden we immers niet aan onze nieuwe studieweek beginnen.
Haha, wat een tijd!
Tegenwoordig kan ik er wel mee leven als een cryptogram nog niet af is. Eigenlijk is mijn vakgebied, de Ericksoniaanse hypnotherapie, een levend en doorlopend cryptogram. Het verhaal van de cliënt is meestal geen directe, concrete en volledige beschrijving. Zo’n verhaal zit vol met vage uitspraken, indirecte verzoeken en symbolische aanduidingen. Dat alles wordt nog begeleid door non-verbale signalen in de vorm van houding, beweging, gezichtsexpressie en ademhaling. Voor mij als therapeut is het de kunst om dit ‘cryptische’ geheel te ontcijferen. En samen met de cliënt de kern van het probleem, de diepere behoefte en aanwezige hulpbronnen te ontdekken.
Als hypnotherapeut los ik niet alleen cryptogrammen op, ik creëer ook nieuwe ‘cryptogrammen’. Ik bied mijn cliënten vaak cryptische boodschappen aan, in de vorm van hypnotische suggesties, metaforen en paradoxale interventies. Deze kunnen ze op bewust niveau niet ontcijferen, maar op onbewust niveau juist wel. Ericksoniaanse hypnotherapie is dan ook het vakgebied van de indirecte communicatie en het aanboren van onbewuste creativiteit en wijsheid.
